Post by Torken Van CutsemWe stapten iets meer dan 10 km in Cherain, deelgemeente van Gouvy. We
hadden 5 treinen en 3 bussen nodig om ons heen en terug te brengen.
Je leest er alles over op
http://blog.seniorennet.be/overweg13/archief.php?ID=2487717.
Veel kijk- en leesplezier.
Vic
Je noemt de tbg (conducteur?) op een trein die geen Engels sprak.
Of wilde spreken? Hij verstond de vraag blijkbaar wel.....
Helaas heb ik dat te veel meegemaakt in Wallonië.
België heeft echt een probleem met die Franstalige weigeraars.
De enige keer dat ik een winkel ben uitgezet in mijn hele leven,
was in Wallonie, een tijdschriftenwinkel.
Er bleek dus een klein bordje op meer dan 4 meter hoogte te hangen
waarop zou hebben gestaan, uitsluitend in het Frans, dat je geen
tijdschriften
mocht inkijken. Alsof je bij binnenkomst in een winkel naar het plafond
gaat staren om de regels van de winkel te zoeken.....
En alsof iedereen tijdschriften gaat kopen, zonder deze in te kijken.
Mijn dochter van 2 jaar hadden wij bij de strips geparkeerd (die zat 1
stripboekje
te bekijken), zodat wij even rustig tijdschriften kon zoeken.
Ik had er al 3 en mijn vrouw 2, toen de winkelier op hoge poten op ons
en onze
dochter afkwam, de tijdschriften afpakte en ons de winkel heeft uitgeduwd.
Hij sprak uitsluitend Frans. Echt heel grof.
Vermoedelijk omdat wij geen Frans spraken. Andere bezoekers
mochten namelijk wel tijdschriften bekijken.
Een duidelijke vorm van taaldiscriminatie.
Als 12-jarige jongetje heb ik al kennis gemaakt met dit gebeuren.
Toevallig waren we bij Maastricht de grens over gereden en kwamen we
bij Liège Guillemins. Wist ik veel, ik dacht een paar kilometer over de
grens,
daar verstaan ze vast nog wel Nederlands.
Loketbeambten bij de Nederlandse Spoorwegen moesten toen 4 talen spreken.
Nou die van de NMBS niet. Nederlands (spoorboekje) begreep hij niet.
Hij had nog nooit van Timetable en Kursbuch gehoord en zelfs toen ik
op mijn beste Frans L'Indicateur zei, begreep hij er helemaal niks van.
Liège Guillemins is toch niet de eerste de beste dorpshalte, toch?
Teleurgesteld zijn we maar weer teruggereden naar Nederland.
Ik heb dus geen Belgisch spoorboekje uit 1970.
Het meest belachelijke wat ik heb meegemaakt, was dat een medewerker
van het Atomium de volgende vraag niet begreep:
"kunt u mij vertellen waar het restaurant is?"
En ik maar denken dat Brussel tweetalig was en ook nog dat het woord
restaurant uit het Frans komt. Blijkbaar heb ik mij vergist.
Wat een verschil met Luxemburg!
We reden in de buurt van Gouvy de Luxemburgse grens over (N7) en zagen
een heel groot winkelcentrum. Ik vroeg iets aan mijn vrouw in het
Nederlands
en kreeg meteen in goed verstaanbaar Nederlands een antwoord van een
winkelmedewerker!
In die vakantie heb ik besloten nooit meer op vakantie naar Wallonie te
gaan.
In Frankrijk heb ik soortgelijke dingen meegemaakt, maar Wallonie spant
de kroon.
Zo, dat moest ik even kwijt.
Rink